بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران بخش‌های روان‌پزشکی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران- سال 1382

مقدمه: اندازه‌گیری کیفیت زندگی به موضوع مهمی در نوشته‌های پزشکی تبدیل شده است. مقاله حاضر یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و مقطعی است که هدف آن بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش‌های روان‌پزشکی بیمارستان‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1382 است. روش کـار: جامعه این تحقیق را کلیه پرستاران بخش‌های روان‌پزشکی6 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران تشکیل دادند. کیفیت زندگی به‌وسیله پرسش‌نامه محقق‌ساز پس از تأیید روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. اطلاعات حاصل از 100 پرستار که مشخصات نمونه پژوهش را داشتند، به‌وسیله نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های توصیفی و آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: کیفیت زندگی 21% پرستاران شرکت‌کننده در این تحقیق در حد متوسط بود. 67% از آنها کیفیت زندگی را خوب و 11% کیفیت زندگی را عالی ذکر کردند. در بررسی عوامل مرتبط با کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش‌های روان‌پزشکی مشخص گردید که عواملی چون تعداد افراد مقیم با پرستاران، وضعیت مسکن، نگرش مثبت اطرافیان، ابراز امنیت شغلی، ابراز رضایت شغلی، احساس رضایت از ارتباط با همکاران، رضایت از کار در بخش روا‌‌‌ن‌پزشکی، احساس رضایت از ارتباط با بیماران روانی، احساس رضایت از ارتباط با مسؤولان با تمامی هفت بُعد کیفیت زندگی، رابطه معنا‌دار آماری دارند. همچنین رابطه‌ای بین جنسیت، تأهل، پست سازمانی، ساعات اضافه‌کاری و حداقل یکی از ابعاد کیفیت زندگی به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد اطلاعات حاصل می‌تواند پرستاران و مدیران بیمارستان‌ها را جهت تمرکز بر روش‌های ارتقای کیفیت زندگی پرستاران و افزایش کیفیت مراقبت ارایه شده توسط آنها یاری کند.